MTB: Επίσκεψη σε Καταβόθρα και Αρέντα (Δήμος Προυσού)

Η διαδρομή που θ’ ακολουθήσουμε ξεκινά από το χωριό Ασπρόπυργος, κατευθύνεται προς το χωριό Βελωτά, περνά απ' το χωριό Σαρκίνη και συνεχίζει προς τα χωριά Καταβόθρα και Αρέντα που είναι και ο προορισμός μας. Στη συνέχεια θα κατευθυνθούμε νότια προς την περιοχή Αραποκέφαλα θα συναντήσουμε τον επαρχιακό δρόμο Αγρινίου - Καρπενησίου και περνώντας πάνω από το χωριό Προυσός θα επιστρέψουμε στο σημείο απ' όπου και ξεκινήσαμε.

Τη Δευτέρα το βράδυ φτάνουν στο χωριό Ασπρόπυργος Ευρυτανίας δυο φίλοι από την Αθήνα ο Μάκης και Δημήτρης ("Minux" για πολλούς) έτοιμοι για περιπέτεια -που να 'ξεραν τι τους περίμενε!

Τρίτη πρωί, ξεκινάμε λίγο πιο αργά απ' ότι είχαμε προγραμματίσει (αχ αυτά τα ξενύχτια). Γεμίζουμε τα παγούρια με παγωμένο νερό από τη βρύση του χωριού, η ώρα έχει πάει 8:55, η θερμοκρασία στους 27° C και το υψόμετρο στα 872 μέτρα, επιτέλους ξεκινάμε για την μεγάλη –όπως θ' αποδειχθεί– περιπέτεια. Παίρνουμε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο με κατεύθυνση βόρια προς το χωριό Βελωτά που απέχει 2,8 χλμ. Πίσω και δεξιά μας αφήνουμε το χωριό και το επιβλητικό βουνό Χελιδόνα. Πριν μπούμε στο χωριό Βελωτά στρίβουμε δεξιά και ξάφνου μπροστά μας ξεδιπλώνεται ένα ονειρικό τοπίο. Στο βάθος τα Άγραφα, δεξιά η Χελιδόνα, αριστερά το Παναιτωλικό και από κάτω μας το δεύτερο χωριό που θα συναντήσουμε στη διάρκεια της διαδρομής μας.

Απ' αυτό το σημείο ξεκινά μια κατηφόρα καινούργιου ασφαλτοστρωμένου δρόμου μήκους 4.5χλμ, που από τα 850 μέτρα μας ρίχνει ξαφνικά στα 320 μέτρα, πιο κάτω δεν πάει. Μόλις διασχίσουμε το Κορικιστιανό ρέμα πάνω από μια τσιμεντένια γέφυρα, συναντάμε μια διασταύρωση που δεξιά πάει προς την λίμνη των Κρεμαστών και ευθεία προς το χωριό Σαρκίνη. Κοντοστεκόμαστε και κοιτάμε πίσω και πάνω για να δούμε από που ήρθαμε, αμέσως συνειδητοποιούμε πόσο χαμηλά είχαμε κατέβει και πόσο ψηλά θα πρέπει να ανέβουμε. Ο Δημήτρης αρχίζει να δυσανασχετεί και θέλει να γυρίσει πίσω: Βλέπετε, παρόλο που τον είχα πληροφορήσει για την διαδρομή είχε έρθει με το Reign X !!! Αφού τον πείσαμε να συνεχίσει, ξεκινήσαμε για το υπόλοιπο της διαδρομής.

Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε μέσα από το χωριό Σαρκίνη, οι κλίσεις σε μερικά σημεία φτάνουν και τα 18% και ο ήλιος εκείνη την ώρα αρχίζει να ξεπροβάλει απ’ τα βουνά ανεβάζοντας σιγά σιγά τη θερμοκρασία. Μόλις βγήκαμε απ’ το χωριό η κλίση ομαλοποιείται αλλά ήδη είχαμε ανέβει 130 μέτρα υψομετρικής διαφοράς μέσα σε μόλις 1200 μέτρα απόστασης. Όσο προχωράμε το τοπίο αγριεύει, το υψόμετρο ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά, η βλάστηση αραιώνει και η θερμοκρασία πλησιάζει τους 35° C. Σα να μην έφταναν όλα αυτά μετά από 8,7 ανηφορικά χιλιόμετρα ξαφνικά ο δρόμος χάνεται. Μπροστά μας ξεπροβάλουν μπουλντόζες και άλλα ειδικά μηχανήματα για την διάνοιξη νέου δρόμου πάνω απ τον παλιό, όπως μάθαμε πιο μετά. Ακολουθούμε τον νέο δρόμο για καμιά πενηνταριά μέτρα αλλά δεν βγάζει πουθενά. Γυρίζουμε πίσω να πάμε από τον παλιό αλλά πουθενά δρόμος, έχει καταπλακωθεί από τα μπάζα και τα βράχια του νέου. Μετά από μεγάλη σκέψη αποφασίζουμε να περάσουμε απέναντι.

Ένας τύπος με κράνος που δούλευε στο εργοτάξιο και μας παρατηρούσε όλη αυτή την ώρα, μόλις βλέπει πως ξεκινάμε να περάσουμε απέναντι μας προειδοποιεί πως είναι πολύ επικίνδυνο να διασχίσουμε όλο αυτό το χαλασμένο κομμάτι. Κοντεύουμε να φτάσουμε στη μέση του χαλασμένου κομματιού και τα πράγματα χειροτερεύουν. Όσο προχωράμε το χώμα γίνεται πιο σαθρό και σε κάθε μας βήμα παραμονεύει από κάτω το χάος και από πάνω οι βράχοι. Δυο ντόπιοι προσφέρονται να μας βοηθήσουν για να περάσουμε απέναντι (κατσίκια οι άτιμοι). Επιτέλους βρισκόμαστε απέναντι σώοι και αβλαβείς. Ένας απ’ τους δύο αφού πρώτα μαθαίνει που θέλουμε να πάμε μας προτείνει να μας πάει με το αγροτικό του αυτοκίνητο στα Αραποκέφαλα και μας λέει χαρακτηριστικά "Που θα πάτε ρε παιδιά, έχει πολύ ανηφόρα!".

Μ' αυτά που είχαμε περάσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, κάθε ανηφόρα μας φάνταζε σαν παιχνίδι. Έτσι αφού τους ευχαριστήσαμε για την βοήθεια που μας προσέφεραν συνεχίσαμε τη διαδρομή μας. Η ώρα είχε πάει 12:00 και η θερμοκρασία πλησίαζε επικίνδυνα τους 40° C. Μετά από λίγα χιλιόμετρα επιτέλους μπαίνουμε στο χωριό Καταβόθρα, το πρώτο απ’ τα δυο απομονωμένα χωριά του προορισμού μας που βρίσκεται σε υψόμετρο 740 μέτρων. Εκεί, σ' ένα πολύ μικρό καφενεδάκι με δύο μόνο ντόπιους σταματήσαμε για λίγη ξεκούραση και κουβεντούλα. Αφού γεμίσαμε τα παγούρια μας με παγωμένο νερό που μας πρόσφεραν, ξεκινήσαμε για το τελευταίο και πιο δύσκολο ανηφορικό κομμάτι όλης της διαδρομής που μας πηγαίνει στο επόμενο χωριό. Μετά από περίπου 1,5 χλμ σχετικά ομαλής ανηφόρας ξεκινούν απανωτές φουρκέτες (αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν 12 αν και είχαμε χάσει το λογαριασμό) που μας ανεβάζουν γρήγορα 140 μέτρα ψηλότερα μέσα σε μόλις 1,4 χλμ. Πιο κάτω μετά από 1,7 χλμ με λιγότερες φουρκέτες αλλά με την ίδια κλίση συναντάμε ένα μικρό καταρράκτη που μας φάνηκε σαν όαση μέσα στην έρημο. Αφού δροσιστήκαμε αρκετά, ξεκινήσαμε ν' ανέβουμε το τελευταίο ανηφορικό κομμάτι μέχρι το χωριό Αρέντα το οποίο βρίσκεται 155 μέτρα ψηλότερα από το σημείο που είμαστε και 1,6 χλμ πιο μακριά.

Ο δρόμος και πάλι με απανωτές φουρκέτες ίδιας δυσκολίας. Φτάνοντας στο χωριό βρίσκουμε μια ταβερνούλα και αφού μας ανέκριναν (με την καλή έννοια) πήραμε νερό και πληροφορίες για την διαδρομή μέχρι τα Αραποκέφαλα και φύγαμε. Οι πληροφορίες που μας έδωσαν για την υπόλοιπη διαδρομή έλεγαν πως από εδώ και μέχρι τα Αραποκέφαλα, που απέχουν 9,6 χλμ περίπου, δεν υπάρχουν σημαντικές ανηφόρες. Ξεκινώντας η διαδρομή γίνεται ελαφρώς ανηφορική, το τοπίο αλλάζει και γίνεται αλπικό με ελάχιστη έως καθόλου βλάστηση και με κάποια τεράστια έλατα, άλλα ζωντανά και άλλα καμένα και ξερά (μάλλον από κεραυνούς) να ξεπροβάλουν εδώ και 'κει. Η θέα με μια λέξη τέλεια, βρισκόμαστε στο καλύτερο σημείο για ν' αγναντέψουμε και να φωτογραφήσουμε τα Άγραφα και την διαδρομή απ' όπου είχαμε έρθει. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τη στιγμή που ο Δημήτρης στην έξοδο μιας γρήγορης δεξιάς στροφής προσγειώνεται φαρδύς πλατύς στο δρόμο, ευτυχώς χωρίς συνέπειες γι αυτόν, όχι όμως και για το ποδήλατό του: Η σέλα αποχωρίστηκε από τις ράγες και το πίσω ντεραγιέ φλερτάριζε πια τις ακτίνες του τροχού. Αφού μας πήρε κάπου μισή ώρα για να συνεφέρουμε τη σέλα ξεκινήσαμε πάλι μέχρι που λίγο πιο κάτω σ' ένα ευτυχώς ελαφρώς κατηφορικό κομμάτι αναγκαζόμαστε να κατέβουμε με τρίτο δίσκο για χάρη κάποιων φωνακλάδικων τσοπανόσκυλων που βρίσκονταν σε μια παρακείμενη στάνη.

Λίγο πιο κάτω περνάμε από το ψηλότερο σημείο όλης της διαδρομής που βρίσκεται στα 1500 περίπου μέτρα και μετά, επιτέλους φτάνουμε στα Αραποκέφαλα όπου συναντάμε την επαρχιακή οδό Αγρινίου-Καρπενησίου. Εδώ στρίβουμε αριστερά και σε 3 χλμ περίπου ξαναστρίβουμε αριστερά και μπαίνουμε πάλι σε χωματόδρομο, περνάμε την διασταύρωση που πάει αριστερά για Άνω Εσωχώρια και συνεχίζουμε ευθεία. Δεξιά κάτω μας βρίσκεται το χωριό Προυσός. Μπροστά μας ξεπροβάλει η καραφλή κορυφή του Πύργου, ένα βουνό που από πίσω του βρίσκεται το χωριό Ασπρόπυργος απ' όπου ξεκινήσαμε.

Σε λίγο συναντάμε αριστερά μας το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου που από εδώ αρχίζει το τελευταίο και μόνιμα κατηφορικό κομμάτι της διαδρομής. Τώρα απέναντι αριστερά μας έχουμε τα χωριά Αρέντα και Καταβόθρα και από εδώ μπορούμε να δούμε όλη την διαδρομή που κάναμε από την Σαρκίνη μέχρι την στάνη και ακόμα πιο πέρα. Πιο κάτω και ενώ συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε, συναντάμε αριστερά μας άλλο ένα εκκλησάκι, τον Αϊ Γιώργη. Από εδώ φαίνεται επιτέλους το χωριό που είναι και τέλος διαδρομής. Δεν έχουμε τελειώσει όμως, περνάμε μια διασταύρωση που δεξιά βγαίνει στην είσοδο του χωριού από την μεριά του Προυσού. Εμείς συνεχίζουμε αριστερά και περνάμε πάνω από το χωριό, συναντάμε άλλη μια εκκλησία τον Άγιο Ρωμανό, συνεχίζουμε και βρίσκουμε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που αριστερά πάει για το χωριό Βελωτά. Εδώ στρίβουμε δεξιά και κατευθυνόμαστε προς το χωριό. Φτάνουμε πρώτα στην βρύση του χωριού για να ξεδιψάσουμε. Το τελευταίο κατηφορικό κομμάτι των 7 περίπου χλμ το κατεβήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε. Έτσι είναι βλέπεις το ποδήλατο, ανεβαίνεις αργά και κατεβαίνεις γρήγορα. Στο σπίτι φτάσαμε σκονισμένοι και ταλαιπωρημένοι, αλλά ικανοποιημένοι.

Η διαδρομή των 48 χλμ βγήκε ούτε λίγο ούτε πολύ σε 6 ώρες και 50 λεπτά...